-Piştî tu bimirî dê mêrik ji xwe re jineke din bîne. Pîrek debar nekir û dema êvarî mêrê wê hat malê jê pirsî:
-Ez bimirim tu dê kengî bizewicî?
Zilamî got:
-Heta axa te şil be ez jinê nayînim, bila çavên te li paş nemînin cana min.
Zeman hat û çû, rojekê jin rehmet kir û çû ber rehma Xwedê. Îja piştî mirina wê zilam her roj diçû ser gora wê. Çi cara diçû dinerî ku axa gorê şil e. Roj çûn, meh çûn, sal çû axa wê hîn jî şil e, ziwa nabe. Got:
-Hella hella ev çi îş e, tiştek di vî îşî de heye. Ez ê rojekê li vira bimînim û çavdêriyê bikim.
Û wisa jî kir, rojekê ma û xwe veşart. Piştî demekê dît ku bûrayê wî tê û avê li ser gorê direşîne. Xwe negirt û derket hemberî wî jê re got:
-Tu çi dikî, ev çi hal e?
Bûrayê wî got:
-Çi bikim, xweşika min wiha wesîyet kiribû û gotibû:
-Divê her roj tu gora min avreşandî bikî.
